Euhhh, just ein petit beetje...

Dat was wel even een klap toen we aankwamen op Nouméa en de meeste locals echt alleen maar Frans konden. Geen woordje Engels! Maar gelukkig schoten ons wat heldere momenten uit onze middelbare schooltijd te binnen en lukte het om ons te redden met de herinnering aan de dialogen uit de schoolboeken...

Ondanks dat het communiceren via de taal wat lastig ging, hebben we toch het warmste welkom gehad van deze wereldreis. Heerlijk, een ontvangst compleet met bloemenkrans. Dan ben je na een lange vlucht meteen weer helemaal happy! Inclusief bloemenkrans en zware rugzakken liepen we naar de bushalte om naar ons hostel te kunnen worden gebracht. Na een half uur was er nog geen bus en dus gingen we maar even op onderzoek uit. Het bleek een 'holiday' te zijn en dan zou het wel eens kunnen dat de bussen gewoon niet rijden of niet op tijd. Jaja, dat kan dus ook nog... Toen kwam er een man naar ons toe die wel even wou helpen (en gelukkig ook Engels kon) en hij wees naar iemand van de security die ons wel kon brengen. Toen we het plattegrondje lieten zien wist de beveiliger precies waar we naar toe moesten en wilde hij ons voor een kleine vergoeding wel brengen. Later bleek dat het goedkoper was dan een taxi dus dat hadden we weer mooi gefixt. Tijdens de 1 uur durende rit naar het enige hostel in de hoofdstad zagen we meteen dat het landschap heel indrukwekkend was en konden we onze Franse woordenschat weer even activeren. Verbazend hoeveel je soms kunt zeggen met maar 1 woord! De man die ons bracht was erg vriendelijk en liet ons met trots ook nog even zijn huis en kinderen zien, dat krijg je ervan als je woorden als 'maison' en 'enfant' gebruikt... Bij aankomst in het hostel hebben we de rugzakken achter de deur gezet, onze neus gevolgd naar de boulangerie op de hoek en een lekker stokbroodje gegeten met boursin...mmm. In de week dat we er waren hebben we lekker uitgerust, genoten van de kleurrijke bevolking en van de relaxte sfeer in de stad. Iets minder dan de helft van de bevolking is Melanesisch en de rest is Europeaan en daarvan stamt het grootste deel af van kolonisten en gevangenen uit Frankrijk. Maar toch is de oorspronkelijke Kanak cultuur wel behouden gebleven. Wij hebben geweldig genoten in Nouvelle-Calédonie na ons snorkelavontuur in Cairns. We moeten er toch maar even op terugkomen, want daar hebben we uitgevonden wat de beste manier is om de meeste vissen om je heen te zien tijdens het snorkelen... Deze flashback naar het camperleventje in Australië valt ons zwaar, maar laten we bij het begin beginnen.

Het was een ochtend als alle anderen in de camper in Australië: Gordijntje open, gluren, snel eruit en wegrijden!! Maar dat wegrijden ging niet als verwacht. We dachten namelijk slim te zijn om de avond ervoor onze camper te parkeren voor de parkeerplaats van Wicked zelf, omdat dit weer een gratis campeerplekje was in de grote stad en natuurlijk zo onopvallend mogelijk, met al die andere beschilderde campers om ons heen, maar helaas...de volgende ochtend bleek dit creatieve plan toch niet te werken in het echt. Maikel deed de gordijntjes open, gluurde naar buiten en zag dat er een andere camper vast op die van ons was geparkeerd.Vervolgens vertelde hij dit tegen Amanda, maar ze geloofde het niet en dacht dat het om een grapje ging. Maar toen het echt zo bleek te zijn stonden we daar in paniek en een slaperig hoofd, want die dag moesten we om acht uur 's ochtends bij de haven zijn om naar het Great Barrier Reef te gaan. Er zat niets anders op om te gaan lopen, heel lang lopen. En gelukkig waren we nog op tijd in de boot. Dik anderhalf uur varen uit de kust over behoorlijke golven. En dan moet je er na een tijdje toch aan geloven: zeeziek. Je kan nog zoveel naar de horizon kijken, maar uiteindelijk zat Maikel toch op het onderdek tussen de al spugend kruipende Japanners. Gelukkig waren we daarna snel bij het eerste reef en bleef het overgeef zakje leeg. Na eerst nog een laatste instructie over gevaarlijke vissen en dodelijke kwallen kon de wetsuit aangetrokken worden, onderwatercamera mee, bril op een gaan met die flippers. En het was inderdaad super wat je allemaal ziet. Alsof je midden in een luxe aquarium aan het zwemmen bent. Allerlei gekleurde soorten vissen, gestreept, gestippeld, dik, dun, groot en klein. En ook hele mooie schildpadden die vlak onder je door zwemmen. We hebben veel (helaas geen digitale) foto's gemaakt van al het moois dat we hebben gezien.
Nadeel was wel dat de misselijkheid bleef aanhouden bij Maikel. De lunch werd met moeite binnen gehouden en na een klein stukje varen konden we gaan snorkelen in een ander rif. Hier hetzelfde mooie beeld met vlak voor het einde toch nog de klapper! Al snorkelend kwam de lunch bij Maikel naar boven. Tussen de hoge golven moest Maikel overgeven op zee. Gelukkig was daarna het misselijke gevoel weg en, nog mooier, het stikte van de vissen die hun verse lunch schoon zagen. Alles vissen die we die dag gezien hadden kwamen dus nog even massaal voorbij met z'n allen voor het feestmaal.

Na deze flashback naar Australië, die inmiddels al maanden geleden lijkt te zijn, komen we toch weer terug bij Frans grondgebied. Vanuit Nouméa vlogen we op 14 mei richting onze volgende bestemming Papeete, Tahiti. En hier kwamen we op 13 mei aan! Ja inderdaad, dat was voor ons ook even verwarrend. Waren we dan terug in de tijd gegaan? In Noumea/Nieuw-Zeeland begint altijd de nieuwe dag. Daarom wordt het daar ook altijd als eerste nieuwjaar gevierd. Daarna volgt de rest van de wereld tot aan Tahiti, waar wij zojuist waren aangekomen. We liepen dus steeds een dag op jullie lezers voor, maar nu lopen we dus 12 uur op jullie achter. En mooier nog, we hadden een extra dag cadeau in onze volgende bounty bestemming: Bora Bora.
Dit betekende wel dat het geboekte vliegticket en hotel niet meer klopten. We waren er natuurlijk vanuit gegaan dat na de 14e de 15e zou komen, maar dat was voor ons dus niet zo. Na een nachtje op het vliegveld van Papeete konden we de volgende ochtend zonder problemen doorvliegen. Gelukkig kregen we weer een bloemenkrans die ons nog een beetje fris liet ruiken na een nacht op het vliegveld en konden we met de boot op weg naar ons hotel. Nadat we de tassen op de kamer hadden staan, zijn we direct op het strandbedje gaan liggen. Wat een geluk dat we zo'n mooie bestemming konden bezoeken en ook nog 1 dag bonus hadden! Na even slapen hebben we ook maar de snorkel en duikbril gepakt en zijn we het water ingegaan. Ongelofelijk wat helder. In dit water krijg je gewoon hoogtevrees! Eigenlijk is dit een kleine vakantie in onze wereldreis. In de ochtend naar de supermarkt voor een vers stokbroodje en daarna naar het strand, lekker in de zon liggen bruinen en daarna snorkelen en naar de roggen, haaien en allemaal andere mooie vissen in het water kijken. We hebben nog een keer een fiets gehuurd om een rondje over het eiland te maken (33 kilometer fietsen), maar het strand met alle mooie verschillende kleuren helderblauw water was toch het hoogtepunt. Het afscheid viel zwaar, maar als we dan toch ooit een keer moeten emigreren, dan weten jullie ons te vinden...

We zijn gisteren aangekomen op Paaseiland en moeten weer erg wennen aan de mensen, de Spaanse taal en ons vakantiehuisje bij mensen in de achtertuin. Het voordeel is dat we een paard in onze voortuin hebben staan en geen taxi of bus meer nodig hebben...

We hopen dat met jullie thuis ook alles goed gaat, we missen jullie!