Morgen is het eindelijk zover, we gaan snorkelen in het Great Barrier Reef! De weersvoorspellingen zijn goed, de snorkelspullen liggen klaar en dan kunnen we eindelijk de onderwaterwereld gaan ontdekken. Dat betekent ook dat het grootste deel van de kilometers gereden is en het einddoel in Australië is bereikt: Cairns. Hier ligt namelijk het outer reef het dichtst bij de kust.

We hebben de afgelopen weken weer zoveel meegemaakt. Vanuit Sydney zijn we via de kustroute verder gereden en naarmate we met onze butterfly camper noordelijker kwamen werd de omgeving steeds tropischer en mooier. Via Byron Bay en Brisbane waren we Rainbow Beach al snel voorbij en hebben we heerlijk genoten van verschillende leuke strandjes. We hebben zeker niet alleen strandjes bezocht maar ook kennisgemaakt met de beschermde nationale parken van de Aussies. Bij aankomst in het nationale park hebben we eerst een plekje gezocht om 's avonds de nacht door te brengen en even wat te eten. Nog voor het donker snel wat hout sprokkelen en een kampvuur maken en pyromaantje spelen, daar kijken we elke avond weer naar uit... En het was zeker niet slim onze afvalzak buiten te laten staan toen we gingen slapen, want toen we 's ochtends door het gordijntje van ons rijdende appartement gluurden zagen we dat de plaatselijke kalkoenen er een echte vuilnisbelt van hadden gemaakt! Wel grappig om daarmee wakker te worden. En wakker zijn we elke ochtend al heel vroeg. We gaan meestal rond een uur of negen naar bed en worden om zeven uur weer wakker. Nadat we die ochtend tussen de Australische kalkoenen de boel rondom onze voortuin hadden opgeruimd begonnen we aan een flinke wandeling langs de Crocodile Creek. Toen we een paar kilometer hadden gelopen voelde Maikel ineens iets plakken aan zijn been. Bleek het een dikke bloedzuiger te zijn. Dat was wel even vies, maar gelukkig was die er snel van af. En een meevaller voor Amanda was dat ze helemaal was ingepakt, inclusief sokken over de broek... je weet maar nooit of je misschien een krokodil tegen komt! We vervolgden onze reis naar Arlie Beach, een heel leuk strandstadje met een gezellige boulevard. Dit is de plek om naar Whitehaven en een gedeelte van het Great Barrier Reef te gaan. Nog niet het mooie stuk, want daarvoor moet je wel wat noordelijker zijn om naar het outer reef te gaan. We hebben toen besloten met een oceanraft boot naar het marinepark Whitehaven te gaan en vervolgens te gaan snorkelen. De tocht ging er wild aan toe, maar dat hadden we kunnen verwachten van oceantraften! Toen we aankwamen bij Whitehaven konden we een stuk door het nationale park lopen om het strand van bovenaf te zien. Het was maar een klein stukje naar het uitzichtpunt, maar helaas had Amanda net de pech om door een gigantische bij in haar teen gestoken te worden. Gelukkig liep de captain naast ons en kon hij even de teen checken om te kijken of er niets aan de hand was. Later zagen we dat de bij net bezig was om een spin op te gaan eten dus wat was de conclusie: De bij dacht gewoon dat je zijn spin op wou eten, vandaar... no worries. En toen moesten we nog snorkelen. Gelukkig verdween de pijn weer langzamerhand en werd die helemaal verzacht bij het zien van de mooie onderwaterwereld.
Na Arlie Beach tuften we weer verder met onze camper om vervolgens via een waterfall circuit aan te komen bij Daintree National park, één van de bestbewaarde tropische regenwouden. We hebben hier meerdere dagen over gedaan en hebben onderweg bij verschillende rest area's overnacht. Je krijgt dan ook een goed beeld van sommige Australische families die met de camper op weg zijn naar hun vakantiebestemming. En er zijn zelfs mensen die in hun camper wonen en van rest area naar rest area reizen. Bizar om te zien

Komende vrijdag vliegen we terug naar Sydney en zit onze reis door Australië er alweer op. Vanaf Sydney vliegen we door naar Noumea, de hoofdstad van Nieuw-Caledonië in Frans Polynesië. Er zijn alweer twee maanden voorbij dus dat betekent dat we al bijna op de helft van de reis zijn. Maar zoals de Aussies hier zeggen: ‘No worries, mate...'