Wat zou je doen als je nog maar 10 seconden hebt, de wc te ver is, er geen overgeefzakje is, je vast zit in een vliegtuigstoel en ontzettend moet overgeven...??

Dan ben je blij dat er in de stoelzak voor je een tijdschrift met een plastic hoesje zit wat dan je enige hoop is. Dat het eten goed is in Hong Kong moeten we eigenlijk dus maar even terug nemen, want Maikel heeft daar een behoorlijke voedselvergiftiging opgelopen. Dit was dus wel even een tegenslag. Aan de ene kant kan je het positief bekijken, want als je ziek bent tijdens het reizen dan mis je geen tijd als je in het land zelf. Maar 11 uur vliegen naar Auckland wordt op die manier wel erg lang. Gelukkig hebben we het overleeft en konden we vol goede moed onze reis door Nieuw-Zeeland beginnen.
Na twee dagen in een hotel in Auckland hebben we de bus genomen om onze camper op te halen. We moesten al meteen lachen toen we zagen welke camper het was, want hij was vol geschilderd met smiley's. Het was in het begin erg wennen om aan de linkerkant van de weg te rijden en het gebeurd zelfs nu nog wel eens dat we de ruitenwissers aandoen in plaats van de knipperlichten...
De eerste dag zijn we meteen al naar het noorden gereden en hebben we om 23:00 uur 's avonds nog een camping gevonden in het plaatsje Russel bij de Bay of Islands. Met een beetje proppen en meten, paste ook Maikel in het omgebouwde bed van de camper. Nadat we dit gezien hadden zijn we terug gereden richting het zuiden naar Rotorua en hebben we in een Nationaal Park gekampeerd. Dit is geen camping, dus is er ook geen wc en geen douche, maar wel lekker goedkoop! Onderweg kom je van alles tegen en je moet echt van dag tot dag bekijken wat je gaat doen, want ook onderweg komen er dingen op je pad die je niet van tevoren had kunnen plannen. Zoals een tip van een paar Nederlanders om naar de thermal pools in Waikitee te gaan. Lekker kamperen tussen de warmwaterbronnen van 37 tot 42 graden. Dat was heerlijk.
Wat we ook niet konden plannen was het oplopen van de warmtemeter van ons camperbusje. Tijdens het rijden hoorden we een alarm afgaan en in eerste instantie wisten we niet wat dit was, maar toen zag Maikel dat de warmte meter in het dieprood stond! Amanda heeft toen direct de camper aan de kant van de weg gezet en we zijn er direct uitgesprongen. Er kwam damp van de motor af en we waren zelf ook in paniek. Nadat we de motor was afgekoeld hebben we de koelvloeistof bijgevuld. Na een tijdje wachten startte de camper niet meer en stonden we aan de kant van de snelweg. Er zat niks anders op dan de ‘wegenwacht' te bellen. Toen deze er was werd duidelijk dat er een lek in de leiding van de koelvloeistof zat. De camper moest daarom worden weggesleept om gerepareerd te worden. En na een paar uur konden we gelukkig weer lachend verder met onze smiley...
Een wereldreis is dus niet alleen rozengeur en maneschijn. Misschien nog wel maneschijn als je 's avonds gezellig bij de camper zit, maar zeker geen rozengeur als je 3 dagen niet meer hebt gedoucht. En na de dagtocht van vandaag is het toppunt van geurtjes bereikt! We hebben in een wandeling van 7 uur de Tongariro Crossing gedaan. Een slopende wandeling tussen twee vulkanen. Hiervoor moesten we lopen naar meer dan 2.000 meter hoogte en aan de andere kant van de crossing weer afdalen. Maar goed dat Amanda de loopband bij de sportschool altijd op z'n steilst had staan! Het was het afzien waard, want wat een mooie tocht met prachtige uitzichten.

Wij gaan nu weer met ons gasbrandertje het avondeten klaarmaken en dan zit de dag er al weer bijna op. En dit terwijl die bij jullie pas net begonnen is.