Het is alweer een tijdje geleden dat we iets van ons hebben laten horen, maar vanuit Mexico City willen we jullie graag weer even bijpraten.

Ons laatste bericht schreven we vanuit Paaseiland (Rapa Nui) waar we alvast konden wennen aan de Spaanse taal, maar toch nog konden genieten van de Polynesische sfeer. Bij aankomst op één van de meest afgelegen plekken ter wereld moesten we op het vliegveld nog wel een slaapplek regelen. Bij één van de loketjes hebben we uiteindelijk gekozen voor een klein vakantiehuisje bij een mevrouw in de achtertuin. En dat is ons reuzengoed bevallen!
Het eiland staat natuurlijk bekend om de mysterieuze beelden (Maoi's), maar er bleek veel meer moois te zijn. Zo zijn we bijvoorbeeld na een lange wandeling omhoog, tussen een groot veld met gele bloemen, aangekomen bij de rand van een vulkaan. En vanuit hier keken we rechtstreeks in de krater en hadden we een mooi uitzicht over het eiland. We hebben de Moai's wandelend en per mountainbike bezocht. Ongeveer 60 kilometer berg op en berg af en met een zeer achterwerk, 's avonds laat weer terug komen in ons huisje. Het was erg indrukwekkend om een week door te brengen op dit eiland dat eigenlijk één groot openluchtmuseum is.

Na de geslaagde week op Paaseiland vlogen we naar Santiago in Chili. Het was voor Maikel de beste vlucht tot nu toe, want hij had het geluk dat hij door zijn lange benen business class mocht vliegen. Maar helaas was er maar één plekje en heeft Amanda de vlucht tussen de locals en huilende baby's beleefd, maar ook dat heeft zijn charmes. Met 2 business class koptelefoons rijker kwamen we uiteindelijk vrolijk aan in Santiago.
In Santiago hadden we een appartementje op de 11^e verdieping in een wat mindere wijk van de stad. Wel wennen als je voor een brood naar de supermarkt gaat en de beveiliger bij de kassa een kogelvrij vest draagt...dat zie je niet bij de Albert Heijn in Enschede! Toch mooi om te zien dat de bevolking van de stad zo ontzettend behulpzaam is. Toen we de eerste dag lekker op een bankje bij het Plaza de Armas van het zonnetje aan het genieten waren, kwam een oudere man ons van alles vertellen over Santiago en Chili en hoe trots hij was op alle Nederlandse invloeden die er waren in zijn land. De volgende dag hebben we de Cerro San Cristóbal beklommen waar we op de top tegen de Virgen de la Inmaculada Concepción opkeken. Hier hadden we een goed beeld van de stad met het Andesgebergte op de achtergrond. En over dat gebergte vlogen we een paar dagen later heen en hadden we een mooi uitzicht over de besneeuwde bergtoppen. Erg indrukwekkend om dit van bovenaf te bekijken bij helder weer.

Na een paar uurtjes waren we geland in Buenos Aires. Ons hostel lag midden in de stad en was typisch Argentijns ingericht. De eerste avond heeft Maikel meteen kennis gemaakt met de grote Argentijnse bife de chorizo en heeft hij eindelijk dat welbegeerde stukje vlees gegeten waar hij al maanden naar uit keek... We hebben op Paaseiland twee mensen ontmoet die in Buenos Aires woonden en die hadden een lijstje gemaakt met restaurants, bars en ijssalons die we in ieder geval moesten bezoeken. Onze favoriet was toch wel Pizzaria Guerrin waar we voor vijftien euro van een heerlijke pizza en een fles wijn hebben genoten. Ons tripje naar Buenos Aires bestond niet alleen uit eten, drinken en nog een keer eten en drinken, maar ook uit veel wandelen om alles in de stad te bekijken. Maar ja, als je dan tijdens een wandeling langs een bakker komt waar ze vijf verschillende soorten empanada's hebben, dan wil je toch van elke soort een hapje. We zijn in ieder geval weer erg aangesterkt in Buenos Aires, laten we het daar maar op gooien...

En toen was het tijd voor onze rondreis door het land van de samba; Brasil lalalalalalalalááááá!!! En het feest begon al op het vliegveld in Sao Paulo toen daar de familie van Amanda op ons stond te wachten. En ze zagen er verdomd goed uit!
De eerste dag hebben we met de metro en de bus Sao Paulo verkend. Het is een hele grote stad (29 miljoen mensen), maar niet echt een bestemming om veel te zien als toerist. Daarom zijn we hier maar één dag geweest en meteen doorgevlogen naar het Braziliaanse stadje Foz de Iguazu, waar we de bekende watervallen zouden gaan bekijken. Daar hebben we ons met vijf personen en tien tassen in een taxi gepropt en zijn we de grens overgestoken naar ons hostel in het Argentijnse stadje bij de watervallen: Puerto Iguazu. De eerste dag hebben we de Braziliaanse kant van de watervallen bekeken (dus weer de grens over, stempel Argentinië uit, stempel Brazilië in) waar we een totaal beeld konden opdoen van de watervallen. We kunnen hier nog zo lang over proberen te schrijven en zoveel mogelijk foto's plaatsen, maar het komt niet in de buurt van hoe het werkelijk is om tussen de constante regenboog van de waterdampen van de waterval te staan. Echt ongelofelijk om daar nat te waaien! En dit werd nog mooier toen we de dag erna de Argentijnse kant van de watervallen gingen bekijken (grens over terug naar ons hotel, stempel Brazilië uit, stempel Argentinië in) waar je tot aan Garganta del Diablo kan komen (de keel van de duivel). En dit is ook wel een logische beschrijving als je ziet hoe ontzettend veel bakken met water hier naar beneden storten.
Na twee dagen bij de watervallen zijn we doorgevlogen naar Rio de Janeiro (voor de laatste keer de grens over, stempel Argentinië uit, stempel Brazilië weer in). Weer een grote stad, maar wel lekker wandelen over het Copacabana- en Ipanamastrand. En in Rio de Janeiro zijn we ook naar het 3^e wereldwonder van onze reis geweest: Christo Redentor. Gelukkig waren de renovaties aan het beeld klaar en konden we met een prachtig uitzicht over de stad dit indrukwekkende beeld bewonderen. Ons bezoek aan Rio hebben we afgesloten op de berg Pao de Açúcar (Suikerbrood), met een mooi uitzicht over de lichtjes van Rio de Janeiro. De volgende ochtend moesten we vroeg op om naar het busstation te gaan en daar de bus terug te nemen naar Sao Paulo.
Terug in Sao Paulo hadden we samen nog één dag om te kijken hoe ons Nederlands elftal het zou doen tegen Denemarken. En Holandáááááááááá had gewonnen! Grappig om een wedstrijd met een fanatieke, Portugees sprekende commentator te volgen. Het is erg leuk om vanuit de verschillende voetballanden het WK te volgen. Dus dat beloofd morgen nog wat als we Mexico-Frankrijk op een groot scherm midden in Mexico City gaan kijken...
Helaas moesten we gisteren ook alweer afscheid nemen van de familie. En hopelijk hebben ze het laatste dagje in Sao Paulo ook overleefd met de wedstrijd tegen Noord-Korea. Het afscheid was zoals altijd echt niet leuk, maar we hebben het ontzettend gezellig gehad met z'n vijfen!